Zarówno eksploatacja instalacji mogącej przyczynić się do znacznego zanieczyszczenia środowiska lub jego poszczególnych elementów przyrodniczych, jak i zakończenie jej użytkowania nie może odbywać się bez przedłożenia stosownemu organowi określonych dokumentów. Czym jest raport początkowy, a czym raport końcowy. Kto i kiedy jest zobowiązany je przedstawić?
Raport początkowy – co to? Kto i kiedy powinien go wykonać?
Raport początkowy o stanie zanieczyszczenia gleby, ziemi i wód gruntowych jest jednym z załączników do wniosków o wydanie pozwolenia zintegrowanego dla instalacji określanych w skrócie IPPC (od dyrektywy 8/1/WE dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli – z ang. Integrated Pollution Prevention and Control). Pod tą nazwą kryją się instalacje, które – z uwagi na rodzaj i skalę działalności – mogą przyczynić się do znacznego zanieczyszczenia poszczególnych elementów przyrodniczych środowiska bądź jego całości.
Zgodnie z założeniami, raport początkowy ma wskazać rzeczywisty stan zanieczyszczenia gleby, ziemi oraz wód gruntowych przez substancje, które na terenie danego zakładu powodują mniejsze lub większe zagrożenie dla środowiska. Dzięki niemu w momencie likwidacji instalacji będzie można ocenić, jak dalece prowadzona działalność wpłynęła na pogorszenie się stanu analizowanego terenu.
Do dołączenia raportu początkowego do wniosku o wydanie pozwolenia zintegrowanego jest zobowiązany prowadzący instalację, jeśli:
- eksploatacja instalacji obejmuje wykorzystywanie, uwalnianie lub produkcję substancji, która może powodować ryzyko,
- na terenie zakładu występuje możliwość zanieczyszczenia gleby, ziemi albo wód gruntowych,
- instalacja wymaga zmiany dotychczasowego pozwolenia zintegrowanego, co ma miejsce np. w przypadku rozbudowy zakładu.
Co ważne, nie każda instalacja jest automatycznie klasyfikowana jako IPPC. Dlatego w pierwszej kolejności organ ochrony środowiska wykonuje analizę zasadności opracowywania raportu początkowego. Dokonuje jej na podstawie informacji przekazanych mu przez przedsiębiorcę i dotyczących np. działalności prowadzonej na terenie zakładu i substancji emitowanych przez instalację i powodujących ryzyko.
Raport końcowy – co to? Kto i kiedy powinien go wykonać?
Raport końcowy o stanie zanieczyszczenia gleby, ziemi i wód gruntowych to dokument obrazujący stan środowiska wodno-gruntowego po zakończeniu eksploatacji instalacji, dla której wcześniej organ ochrony środowiska wymagał raportu początkowego. Należy go sporządzić w taki sposób, aby umożliwiał ilościowe porównanie wyników badań i pomiarów z informacjami zawartymi w raporcie początkowym. Dokument należy przedłożyć stosownemu organowi, zanim nastąpi zakończenie eksploatacji instalacji.
Jeżeli na podstawie informacji przekazanych przez przedsiębiorcę, organ stwierdzi przekroczenie dopuszczalnych substancji powodujących ryzyko, zobowiąże prowadzącego instalację do przygotowania Planu Remediacji, a także uzyskania decyzji RDOŚ. W takim przypadku przedsiębiorca ma doprowadzić środowisko do stanu z raportu początkowego i zrekompensować ewentualne straty.
Zarówno raport początkowy, jak i raport końcowy to dokument, którego opracowanie warto powierzyć specjalistom. Pozwoli to uniknąć błędów i nieścisłości w zdefiniowaniu zanieczyszczeń historycznych i tych powstałych na skutek eksploatacji planowanej instalacji, a także da gwarancję uzyskania precyzyjnych wyników niezbędnych badań i pomiarów.
Nie wiesz, czy eksploatowana przez Ciebie działalność wymaga pozwolenia zintegrowanego, a tym samym raportu początkowego? A może masz problem ze sporządzeniem raportu końcowego? Skontaktuj się ze specjalistami ds. konsultingu środowiskowego. Rozwieją oni wszystkie Twoje wątpliwości, a także opracują niezbędne dokumenty, dzięki czemu będą one spełniać wymogi formalno-prawne, oraz przeprowadzą niezbędne badania i pomiary.
